Soko nad trzecim albumem pracowała z producentem Patrickiem Wimberlym (MGMT, Chairlift, Solange). Za miks odpowiada Chris Coady (Beach House, Slowdive).

„Being Sad Is Not A Crime” to szczere spojrzenie na wzloty i upadki związane z odczuwaniem emocji, nawet tych mniej komfortowych. – Dlaczego musimy udawać uśmiech i na wszystko nakładać filtry? – pyta Soko. – Nie powinniśmy czuć konieczności przepraszania za nasze emocje. Dopóki nikogo nie krzywdzimy, wszystkie nasze emocje powinny być mile widziane. Napisałam tę piosenkę, gdy czułam się beznadziejnie, ale chciałam, aby w tej muzyce można było odnaleźć szczęście i pokrzepienie.

(Soko / fot. Evan Tan)

Za reżyserię teledysku odpowiada przyjaciel artystki, Gilbert Trejo (Pixies, Diiv, Starcrawler). Zdjęcia w wykonaniu Alexisa Zabe’a („Florida Project”) powstały w słynnym Bob Baker Marionette Theater w Los Angeles.

Soko po raz pierwszy w karierze nie wyreżyserowała własnego klipu, jednak, jak wspomina: – Gilbert sprawił, że zmiana ta przebiegła bezboleśnie. Od dawna chciałam nagrać coś w Bob Baker Marionette Theater. Napisałam cały treatment z myślą, że dostaniemy zgodę na nagrania w obiekcie. Ten teledysk jest dla mnie niezmiernie ważny: dotyczy zmagań z koniecznością pracy, poczuciem, że jest się marionetką, ale też chęcią, by po prostu być mamą i zrobić sobie przerwę na chwilę.

(Soko / fot. Evan Tan)

Akcja klipu rozgrywa się w nie do końca dystopijnej przyszłości, w której odczuwanie emocji jest zabronione i kontrolowane przez rząd. Indigo Blue, dziecko Soko, pojawia się w klipie, możemy więc oglądać wspaniałą, delikatną i radosną więź matczyną. W pewnym momencie do teatru wkracza SAD Patrol :(.

(Soko / fot. Evan Tan)

Soko debiutowała albumem „I Thought I Was An Alien” (2012). Singel promujący wydawnictwo, „We Might Be Dead by Tomorrow”, trafił do wiralowego filmu „First Kiss” Tatii Pilievy. Dzięki wideo kawałek znalazł się w top 10 Billboard Hot 100 i trafił na szczyt Billboard’s Streaming Songs Chart.

W 2015 ukazał się drugi album Soko, „My Dreams Dictate My Reality”. Artystka pojawiła się na okładkach takich magazynów jak „NYLON”, „Dazed”, „L’Officiel” czy „At Large”. Album promowały utwory „Who Wears the Pants??”, „Monster Love” oraz „Lovetrap” z Arielem Pinkiem. Soko współpracowała w przeszłości z takimi artystami jak Beach Fossils czy The Brian Jonestown Massacre. Za udział w filmie „Tancerka” otrzymała nominację do Cezara.

(Paulina Grabska-Universal Music PL)